Wielojęzyczny słownik demograficzny (Polski - tłumaczenie drugiego wydania)

Ostrzeżenie: Ta strona nie została jeszcze ostatecznie zweryfikowana. Tak długo jak niniejszy napis jest widoczny, należy traktować treści za tymczasowe, robocze. W sprawie szczegółów proszę przejść na stronę dyskusji związanej z tą stroną.

Ta strona nie została jeszcze zaktualizowana i przedstawia pierwsze wydanie Wielojęzycznego słownika demograficznego W przypadku modyfikacji strony, proszę usunąć to ostrzeżenie.

310

W praktyce opisów ludności (202--1) ustaliło się rozróżnienie między ludnością zamieszkałą¹ lub ludnością danego terytorium, która składa się z osób stale mieszkających na tym terytorium, a ludnością obecną², obejmującą wszystkie osoby, które w dniu spisu znajdowały się na danym terytorium. Ludność zamieszkała składa się z ogółu obecnych³ w miejscu ich stałego zamieszkania w dniu spisu oraz z osób czasowo nieobecnych⁴ w miejscu swojego stałego zamieszkania. Ludność obecna składa się z ogółu obecnych osób stale zamieszkałych na danym terytorium i z osób czasowo obecnych⁵ na tym terytorium w dniu spisu. Te dwa sposoby liczenia ludności (101--3) nie prowadzą do tych samych wyników, nawet dla ogółu ludności kraju. Jako miejsce zamieszkania⁶ danej osoby rozumie się miejsce, w którym zazwyczaj mieszka. Ze względów administracyjnych osoby, które żyją razem w większych kolektywach, spisuje się czasem oddzielnie, np. uczniów w internatach, wojsko w koszarach, więźniów itd. Osoby te stanowią ludność w pomieszczeniach zbiorowych⁷. Zazwyczaj specjalne przepisy regulują spisywanie osób bez stałego miejsca zamieszkania⁸ lub włóczęgów⁸.

311

W statystyce demograficznej nadaje się zazwyczaj terminom wieś¹ i miasto² pewne określone znaczenie, w oparciu o klasyfikację miejscowości na podstawie określonych kryteriów, różnych w poszczególnych krajach, np.: ogólnej liczby ludności, wielkości aglomeracji centralnej, proporcji ludności utrzymującej się z rolnictwa (359--2) itd. Gdy pewne terytorium jest w całości podzielone na gminy, nazywa się zazwyczaj umownie ludnością wiejską³ i ludnością miejską⁴ tego terytorium odpowiednio ogół ludności gmin wiejskich i ogół ludności gmin miejskich.

312

Zagęszczenie ludności¹ mierzy się najczęściej za pomocą gęstości zaludnienia², obliczanej jako iloraz liczby mieszkańców przez powierzchnię terytorium, na którym zamieszkują. Wielkość tę wyraża się zazwyczaj w osobach na kilometr kwadratowy albo na hektar, gdy zaludnienie jest bardzo gęste, szczególnie w aglomeracjach. Rozproszenie ludności³ zależy od tego osadnictwa⁴, od wielkości aglomeracji i ich wzajemnych odległości. Rozważa się czasami centrum ludności⁵ danego terytorium; położenie takiego centrum wyznacza się jako środek ciężkości, nadając jednakową wagę wszystkim osobom wchodzącym w skład danej ludności.

313

Gdy chodzi o porównania zagęszczenia ludności (312--1) różnych terytoriów z punktu widzenia innych czynników, poza samą tylko powierzchnią, oblicza się czasem porównywalne wskaźniki gęstości¹. Istnieją różne wskaźniki tego rodzaju, z których wymienimy gęstość zaludnienia na jednostkę użytków rolnych² i gęstość ludności rolniczej na jednostkę użytków rolnych³. Czasami wskaźniki te opierają się na powierzchni ziemi ornej⁴, a nie na powierzchni użytków rolnych⁵. Zagęszczenie można wyrazić również jako stosunek liczby ludności do całości zasobów gospodarczych; można rozpatrywać z tego punktu widzenia maksymalną potencjalną gęstość⁶. W teorii ludności stosowane jest pojęcie gęstości optymalnej⁷, tj. takiej gęstości, przy której dochód realny na głowę mieszkańca byłby najwyższy.